Śniadanie na kolację

Śniadanie na kolację

19 lutego 2007

Napiszę tu coś niezwykle osobistego. No, zwierzę się po prostu. Chociaż – przyznaję – nie liczę na zrozumienie. Otóż: nie lubię ciepłych kolacji. Powody takiego stanu rzeczy są liczne.
Po pierwsze, ciepłą kolację najpierw trzeba zrobić.
Po drugie. Ciepłą kolację na ogół przyrządza się w jakimś garze, patelni albo naczyniu do zapiekania. To oznacza dodatkowe naczynie do zmywania. Oprócz tego do zmywania są jakieś noże, łyżki, sprężyny do piany, widelce a nawet deski. I oblepiony talerz. A po kanapkach – tylko talerz i nóż. Deska niekoniecznie, bo można oszczędnościowo pokroić sobie produkta na talerzu, albo i nad kromką chleba.
Po trzecie – to poza tym tak mi się wdrukowało. Kolacja, to kanapki, a nie jakieś fiu, bździu, pracochłonne pierdolety. Kolację w moim domu wyjścia przygotowywał ojciec i to były kanapki właśnie.
Niedawno się złamałam i zrobiłam ciepłą kolację. Zjawisko takie prędko się nie powtórzy, chociaż danie jest niczego sobie. I w dodatku dla mnie jest to typowe danie śniadaniowe.
Oczywiście o ciepłych śniadaniach nie ma mowy tym bardziej, bo ja wstaję do pracy na ósmą piętnaście nad ranem i moim największym osiągnięciem jest to, że w ogóle udało mi się podnieść zewłok i odwłok.
A teraz przechodzimy do ad remu.
Dołki w blasze na muffiny wykłada się szynką. Jeden dołek – jeden plaster. Do plastra wlewa się jajko. Na jajko wylewa się śmietanę. Od jednego do dwóch chlapów. Wstawia się do piekarnika nagrzanego na 190 stopni i czeka się, aż jajca się zetną.
Sądzę, że takie jajko byłoby rewelacyjne do zupy szczawiowej. Albo do kartofelków i szpinaku. Albo do żurku.
Żeby nie rozpowszechniać jakichś kłamliwych plotek trzeba stwierdzić, że blacha od muffinów nie jest w myciu szczególnie upierdliwa. Niemniej – w ogóle jest. I w dodatku potem ją trzeba schować do piekarnika. I to w dodatku z tymi wszystkimi blachami, które trzeba było wcześniej wyjąc, żeby takie jajka w ogóle uopiec.
Straszne, prawda?