Masło maślane

Masło maślane

Kupiłam masło. Stało napisane: osełka śmietankowa. Osełka jest z masła, czyż nie? Widział ktoś osełkę z twarogu, z ryby mielonej albo z utwardzonego oleju? Dziękuję, nie widzę.
Jak tą osełką smarowałam sobie chleb, grubo zresztą, wzbudziła ona moje podejrzenia. Coś była za jasna. Smarowała się tak jakoś… margarynio. I była podejrzanie biaława.
Jak zaczęłam to spożywać, wkurw mnie chycił.
Dodali oleju. No, normalnie mnie oszukali.
Jest tak: nie jem margaryny. Nie sądzę, żeby utwardzone oleje były zdrowe. Wprost przeciwnie. A poza tym – i to jest najważniejsze – jem dla smaku, nie dla zdrowia. Dla zdrowia piję.
Przy czym wyjaśniam. Herbatka jest z herbaty (jak jest malutka, bo kiedy podrośnie, staje się całkiem dorosłą herbatą). A z owoców to się robi kompot. Z yerba mate robi się mate a nie herbatkę mate. A z liści rozmaitych roślin uzyskujemy napary, a nie herbatkę. Biedna ta herbata. Gdyby ją wymyślono w Sony, to by Sony opatentowało nazwę, jak walkmana, i byłoby gites, a tak to co.
Jak to jest masło, ta osełka, to ja jestem hinduska tancerka. Smaku na niej nie da się naostrzyć – co najwyżej stępić. Sprawdziłam skład. Otóż „Osełka śmietankowa” z Warlubia składa się w 15 procentach z masła, resztę stanowią oleje i jakieś inne paskudztwa.
Nie mam drugiego masła w domu. W ogóle – żeby sobie kupić masło maślane, muszę najpierw ubrać się i pójść do bankomatu.
Przeklinam was po stokroć, nikczemni handlarze tandetą! Przez was będę musiała teraz ubrać się i zasuwać do bankomatu. Przez was będę zasuwać w jesiennych ciemnościach do markeu „Albert”, co sprzedaje „jajka wielozbożowe”. Przez was będę z waszej zakichanej osełki śmietankowej, co chwili nie leżała koło śmietany, piec babeczki! Żłoby jedne. Chamy zbolałe. Taka wasza mać zatracona była.